NASA verleent SpaceX het voorrecht om het internationale ruimtestation in zee te laten crashen

RuimteX Om het Internationale Ruimtestation (ISS) in zee te laten crashen. Het maakt deel uit van het NASA-programma om het Internationale Ruimtestation binnen de komende tien jaar veilig te ontruimen.

Het Internationale Ruimtestation is sinds 1998 onafgebroken in bedrijf en zoals alles is het aan het verouderen. Het is de bedoeling dat het ruimtestation zijn omloopperiode in of rond 2030 zal beëindigen. NASA wil echter niet dat het geheel in de atmosfeer van de aarde wordt gezogen en overal gevaarlijk afval wordt gedumpt, zoals in het tweede seizoen van de serie. JammerHet agentschap wil een zachte, gecontroleerde terugkeer in de atmosfeer van de aarde. Dit is waar SpaceX in het spel komt.

Volgens de voorwaarden van het contract zal SpaceX een ruimtevaartuig ontwikkelen, het “US Deorbit Vehicle” genaamd, om het internationale ruimtestation veilig naar de aarde terug te brengen zonder enig onnodig risico voor bevolkingscentra. Een SpaceX-raket zou hem naar de Stille Oceaan sturen, waar hij een school vissen zou kunnen verstoren, maar geen mensen.

Het Internationale Ruimtestation is niet op weg naar enig deel van de Stille Oceaan. Ze is op weg naar de griezelig genaamde ‘Spacecraft Graveyard’, een onbewoond gebied tussen Nieuw-Zeeland en Zuid-Amerika vol met overblijfselen van buitenaardse objecten. Alles bij elkaar zijn er bijna 300 ruimtevaartuigen in dit deel van de oceaan geplaatst, waaronder capsules, vrachtvoertuigen, raketten en meer. Veel van deze schepen zijn al gebruikt om het Internationale Ruimtestation te bereiken, dus dit zal een soort thuiskomst zijn.

Het project zal niet gemakkelijk zijn voor SpaceX. Het Internationale Ruimtestation weegt bijna een miljoen pond en is te massief om bij terugkeer te verbranden. Er wordt verwacht dat de ontwikkeling en het testen van het voertuig van het bedrijf, dat uit de ruimte zal komen, enkele jaren zal duren. Het Internationale Ruimtestation zal een geleidelijke desintegratie ondergaan, wat betekent dat het proces zich in drie fasen zou moeten ontvouwen. De raket zal eerst de zonnepanelen en radiatoren de zee in sturen, gevolgd door de individuele modules, en ten slotte de primaire structuur, gewoonlijk een vakwerk genoemd.

“Het selecteren van het Amerikaanse Deorbit-voertuig voor het Internationale Ruimtestation zal NASA en haar internationale partners helpen een veilige en verantwoorde transfer naar een lage baan om de aarde te garanderen aan het einde van de operaties van het station”, zegt Ken Bowersox, associate administrator van het Space Operations Mission Directorate bij NASA Hoofdkwartier. .

Het Internationale Ruimtestation is het grootste bouwwerk dat ooit in de ruimte is gebouwd en is het resultaat van een samenwerkingsverband tussen de Verenigde Staten, Europa, Japan, Canada en Rusland. De Verenigde Staten en hun partners hebben beloofd de activiteiten tot het einde toe voort te zetten, maar de verbintenis van Rusland loopt af in 2028. De exploitatiekosten van het ruimtestation bedragen jaarlijks ongeveer 3,1 miljard dollar. Er wordt gehoopt dat de particuliere ruimtevaartindustrie dit tekort zal goedmaken door orbitale stations te bouwen die astronauten op basis van pay-per-visit kunnen gebruiken.

Daartoe hebben veel particuliere organisaties hun eigen satellietstations onderzocht. Vast, SpaceX en Blue Origin bereiden zich voor op lancering in de tweede helft van dit decennium. Voyager, Lockheed Martin en Nanoraks verwachten dat dit pas in 2027 zal gebeuren.