De rode vlek van Jupiter is mogelijk niet dezelfde als die waargenomen in 1665

Wat vanuit de ruimte op een rode vlek lijkt, is in werkelijkheid een gigantische anticyclonische draaikolk die twee keer zo groot is als de aarde. Recente waarnemingen suggereren dat er bij de storm winden waaien met snelheden tot 650 kilometer per uur, en dat de kenmerkende kleur ervan te wijten kan zijn aan de interactie tussen elementen in de atmosfeer van Jupiter en kosmische straling of andere vormen van straling. Maar ook al is deze plek al eeuwen bekend, er zit nog zoveel meer in Puzzels Voor onderzoekers.

Cassini staat bekend als een pionier op het gebied van telescopische astronomie en was de eerste die deze ontdekte. mening In 1665 beschreef Cassini de plek als een donker ovaal en schreef dat de plek ‘een permanente plek was, en vaak terugkeerde naar dezelfde plek met dezelfde grootte en vorm’. Astronomen registreerden waarnemingen van de vlekken tot 1713, maar toen stopten de waarnemingen. Het duurde tot 1831 voordat andere wetenschappers opnieuw melding maakten van een plek op dezelfde plaats die door Cassini was geïdentificeerd.

schrijven In Geophysical Research Letters hebben hedendaagse onderzoekers historische waarnemingen gebruikt om de omvang en beweging van de olievlek door de jaren heen te volgen, en deze oude waarnemingen te vergelijken met moderne waarnemingen. Vervolgens simuleerden ze de verschillende manieren waarop de vlek kon ontstaan.

Uit hun analyses blijkt dat de plek die we vandaag de dag zien meer lijkt op de plek die Cassini in de 19e eeuw heeft waargenomen dan op de plek die Cassini lang geleden heeft waargenomen. Na verloop van tijd kromp de vlek in omvang en werd ronder, misschien omdat hij sneller ronddraaide, schreven de onderzoekers. Ze concludeerden dat de plek waarschijnlijk werd gevormd door onstabiele winden die een eerste waarneembare storm veroorzaakten die vervolgens verdween en vervolgens terugkeerde.

“Het was erg motiverend en inspirerend om Cassini’s observaties en tekeningen te gebruiken”, zei Agustín Sánchez La Vega, hoogleraar toegepaste natuurkunde aan de Universiteit van Baskenland in Bilbao, Spanje, die het onderzoek leidde, tijdens een persconferentie. launch“Anderen vóór ons hebben deze waarnemingen onderzocht en nu hebben we de resultaten gemeten”, voegde hij eraan toe.